Zo, de eerste maand zit er op.
En ik mag zeggen, "Het was me het maandje wel"!
De verhuizing an sich, dat was een eitje, dat werd gedaan door een paar stevige kerels, die met groot gemak alle dozen en andere zooi uit huis, in de vrachtwagen en daarna uit de vrachtwagen in huis brachten.
Het inpakken in dozen, het afscheid nemen van diverse zaken en het daarna uitpakken en wederom afscheid nemen van nog meer dingen, dat was een redelijke klus.
Maar ook het verbouwen van de keuken en het op die manier ook creëren van een "tweede slaapkamer", was een redelijke klus.
Gelet op onze leeftijd en die van de vaatwasser en wasmachine, hadden we besloten om toch maar beiden te vervangen. We kunnen nu zorgeloos de laatste etappe uit rijden v.w.b. deze apparatuur.
Omdat we toch wat meer culinair bezig willen zijn, zijn we overgestapt op gas en toen ook maar gelijk een zes pits SMEG met oven aangeschaft.
Naast deze perikelen, waren er ook nog wat fysieke problemen, die zorgden voor een ritje hospitaal (met toeters en bellen) en een weekje verblijf voor mij aldaar, alles bij elkaar was het hectisch.
Nu zijn alle "grote" klussen gedaan en resten er slechts nog wat kleine zaken, die niet zodanig dringend zijn, dat er grote druk op ligt om het klaar te krijgen. Er treedt een periode van rust in en geloof me, dat we daar aan toe waren.
We gaan nu in standje genieten en heel rustig aan dit appartement tot het onze maken.
Oh ja, onze hond, die heeft het geweldig naar de zin. Elke dag een flinke wandeling door de bossen (eigenlijk een soort landschapspark) en er is van alles nieuw te ontdekken, hij komt ogen, oren en neuzen te kort om alles te kunnen bevatten.
Het is klaar en dan kunnen we nu een tandje minder.
-
Jan Rutgers
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 22 jun 2014, 18:55
Het is klaar en dan kunnen we nu een tandje minder.
Ik sterf liever staande, dan geknield te moeten leven.
